उनै भानुभक्तले लेखेको कविता

अनी

उनै भानुभक्तले प्रेरणाका श्रोत घाँसी

नामसम्म थाहा छैन लोकलाई

ती कर्मशिल घाँसीको

जसले

आफ्नो पसिना बगाई घाँस काटे

र त्यहि घाँस बेचेर आएको पैसाले

कुवा खनाए ।

आज पनि म पोखरा जाँदा

र पोखराबाट फर्कँदा

तनहुँमा पर्ने

राजमार्गको छेवैमा रहेको

तिनै घाँसिले खनाएको कुवाको पानी पिउँछु र टाउको उठाएर हेर्छु,

नजिकै भानुभक्तको अर्धकदको सालिक ट्वाल्ल परेर मलाई नै हेर्छ,

तर म खोज्छु मेरो प्यास मेटाउन कुवा खनाउने घाँसिको सालिक, अहँ देख्दिन र भेट्दिन कहिँ कतै पनि,

न त कुवा खनाउने घाँसीको नाम

न त कुवा खनाउने घाँसीको सालीक ।

आज म एकैसाथ नमन गर्न चाहन्छु

श्रम र सेवाका आधार स्तम्ब नाम लुकाईएका तिनै घाँसीलाई

अनि नेपाली भाषा साहित्यका धरोहर आदिकवी भानुभक्त आचार्यलाई ।

– दिपक पुडासैनी, हाल, कतार